Akmal, Seorang Bidadara

Assalamualaikum, kepada semua pembaca. Nama saya Arish. Masih di Universiti. Terima kasih Fiksyen Shasha kalau publish cerita ni. Saya akan membahasakan diri saya sebagai “saya” kalau tidak kisah. Okay, mari kita mulakan.

Kisah ini bermula bila sekolah menengah lagi. Pelajar yang masuk sekolah ini wajib tinggal kat asrama. Kecuali jika ada masalah kesihatan. Satu dorm boleh memuatkan seramai 18 orang. Tapi yang special dengan sekolah saya ini dorm akan mengikut tingkatan. Kenapa? kerana pihak sekolah hendak menghalang kes buli di kalangan pelajar lagi-lagi senior dan junior. Katil semua double decker. Tapi dorm kami lain, kami rapatkan katil supaya menjadi dua-dua kerana mereka semua takut biasalah pelajar tingkatan 3 harap besar tetapi penakut. Kenapa saya terangkan kedudukan bilik ini kerana ada kaitan dengan cerita seterusnya.

Okay berbalik kepada cerita, pada suatu hari sekolah saya mengadakan minggu kebudayaan. Apa itu “Minggu Kebudayaan”? Minggu kebudayaan ialah minggu yang sekolah saya akan mengadakan persembahan mengikut kelas masing-masing. Semua murid wajib menyertai. Sebab semua pelajar tinggal di asrama jadi senang dilakukan. Saya dan kawan-kawan saya semua ternganga. Bukan sebab terkejut tetapi malas nak menyertai. Balik sahaja dari tapak perhimpunan ke dalam kelas semua pelajar perempuan kecoh sebab ada minggu kebudayaan. Kami budak lelaki hanya buat tidak tahu sahaja ataupun dikatakan tidak mengambil tahu lansung sehinggalah cikgu kelas kami iaitu Cikgu Yulie masuk kelas dan menyakan apa yang kelas kami patut lakukan. Kecoh satu kelas apabila cikgu menyakan soalan itu.

”Diam! Mari kita lakukan cabutan undi. Majoriti undi akan kita bincangkan,” cakap Cikgu Yulie.

Sejurus selepas Cikgu Yulie berkata begitu, Farah selaku bendahara kelas mengambil tabung kelas lalu mengambil undian pelajar. Saya pilih apa, tentulah saya pilih nyanyian sebab senang dan hanya hafal lirik sahaja. Tetapi malangnya selepas Cikgu Yulie dan Farah mengira undian, cikgu kata kami sekelas akan membuat lakonan. Ya, LAKONAN!

Saya masih ingat lagi semua pelajar lelaki membantah tetapi apakah daya semua pelajar perempuan ingin membuat lakonan juga. Kami sebagai lelaki mengalah dan tidak melawan. Malam pertama minggu kebudayaan, warden dah mengadakan perjumpaan selepas kami solat isyak. Warden menyuruh kami semua berbaris mengikut kelas bukan mengikut dorm. Satu persatu baris bergerak menuju ke dewan sekolah. Malam itu, guru besar memberikan taklimat kepada kami semua tentang minggu kebudayaan. Macamlah kami tidak tahu. Habis sahaja guru besar memberikan taklimat Cikgu Haris A.K.A Cikgu Singa memberikan taklimat tentang benda yang kami patut lakukan dan tidak patut lakukan semasa di dengan suara mengalahkan singa. Maklumlah, Cikgu displin mesti stress melayan kerenah pelajar.

Ok straight to the point, keesokan harinya, Cikgu Yulie menghabiskan kelas matematik dengan cepat. Kalau mengikutkan jadual masih ada lagi 30 minit. Cikgu Yulie kata gunakan masa yang ada bincangkan tentang lakonan yang akan kita akan lakukan tidak lama lagi. Habis sahaja masa kami semua membulat suara kami akan lakonan mengikut kisah yang Hanis (Ketua kelas yang amat bertanggungjawab) jumpa di internit. Cikgu sebelum keluar sempat lagi buat cabut undi untuk kerja yang kami akan lakukan selain berlakon. Saya dapat jawatan “Sediakan Peralatan Prom”. Azmi dapat jawatan “Sediakan Skrip” manakala Hanis dapat dapat jawatan “Sediakan kostum”.

Keesokan harinya, Hanis pagi-pagi lagi dah tempah dewan untuk kami sekelas untuk pukul 2.00 petang-4.00 petang. Memang ketua kelas yang boleh diharapkan. Selepas sahaja Hanis umum yang dia telah tempah dewan. Kami semua tidak membuang masa lagi dah. Sampai saja di dewan kami nampak Cikgu Yulie dan Pak cik Azhat (Suami Cikgu Yulie) sedang menunggu kami di dewan. Murid yang dapat kerja menyediakan skrip akan membincang dengan cikgu Yulie. Murid yang mendapat kerja menyediakan kostum pergi ke bilik Kelab Jahitan dan Pakaian manakala yang kerjanya menyediakan prom kami akan ke bilik seni, bilik di belakang dewan dan banyak lagi tempat yang kami pergi sehingga mendapat semua barang prom yang kami perlukan. Tepat pukul 4.00 petang, semua murid berkumpul dan memberikan laporan kerja.

Hari Rabu telah tiba, saya masih ingat lagi hari inilah yang telah mengubah segala-gala. Pada pukul 2.00 petang, kami semua kumpul di dewan untuk penyiapan yang terakhir. Masa ini murid yang menyediakan skrip telah siap menyiapkanya. Langkah terakhir ialah untuk melantik watak.

Watak pertama yang cikgu ajukan ialah siapa mahu jadi putera iaitu bintang dalam cerita ini. Dan cuba teka siapa yang jadi, tentulah saya. Pelajar perempuan pula yang undi bukan lelaki. Mereka kata saya kacak, putih dan amat sesuai jadi putera. Bukan saya kata, tetapi mereka.

Watak kedua pula ialah puteri iaitu watak yang pelajar perempuan asyik berebut mahu jadi. Tetapi cikgu pilih Hanisah sebagai puteri. Watak ketiga ialah sidekick iaitu pahlawan yang paling gagah di negara tersebut dan saya menundi Azmi sebab dia kawan baik saya dan cikgu menerima undi saya dengan senang. Watak keempat ialah penjahat iaitu ahli sihir semua pelajar perempuan mengundi Aswar sebab dia paling nakal dalam kelas. Dan kelakarnya cikgu menerima sahaja sambil cakap watak tersebut memang sesuai dengan dia. Watak kelima ialah watak penolong yang amat penting kepada watak utama iaitu watak bidadara.

Saya tak boleh lupa, sebab waktu tu tak ada sesiapa pun yang ingin menjadi bidadara. Semua pelajar lelaki menyiku satu sama lain untuk memberitahu mereka patut menjadi bidadara.

“Saya melantik Akmal sebagai bidadara!”

Semua pelajar lelaki berpaling kearah kebelakang untuk melihat sumber suara tersebut. Kelihatan Hanisah berdiri dengan muka paling serius. Dia mungkin marah sebab tak siapa budak lelaki mahu jadi bidadara. Kalau mengikut reaksi muka, saya perlu kata reaksi muka saya paling teruk sebab saya kenal kerana dia tidur di sebelah saya sahaja. Malaha  dia, saya dan Azmi memang kawan cuma dia selalu tidak banyak cakap, tetapi orangnya baik. Sebab saya kenal dialah saya terkejut. Akmal orang yang diam seperti hantu, mahu jadi bidadara yang baik hati, garang dan selalu senyum. Akmal hanya buat muka tidak kisah. Jadi dengan tiada orang lain mahu jadi bidadara, jadi cikgu melantik Akmal sebagai bidadara.

Sejak hari itu, perangai Akmal berubah. Dia tidak mahu cakap dengan sesiapa pun. Dia selalu pergi ke perpustakaan dan makmal komputer. Itu sahaja. Dia pun selalu hafal skrip dia dengan tekun. Saya pun kena hafal skrip, tetapi tidaklah seteruk Akmal. Hari persembahan kelas kami hampir dekat. Esok hari giliran kelas kami pula melakukan persembahan. Jadi pada hari tersebut semua pelajar melakukan latiahan persembahan dengan bersungguh. Kami juga dapat melihat kostum yang kami akan pakai esok. Semua orang teruja, cuma Akmal seorang yang hanya senyum tanpa menyebut satu patah perkataan pun.

Hari persembahan giliran kelas kami telah tiba. Nampak wajah semua orang gemuruh kerana di depan dewan penuh dengan pelajar tingkatan 1, 2, 4, 5 dan sesetengah pelajar tingkatan tiga yang baru habis membuat persembahan. Saya dan segelintir pelajar dalam kelas kami sahaja yang tenang. Apapun saya nak kata yang kostum yang saya pakai pada hari itu sangat cantik dan menakjubkan. Saya pakai tuxedo biru dengan bunga di poket dada serta pedang hiasan yang bewarna perak di seluar. Hanisah memakai gaun yang bewarna kuning bintang serta tudung lilit bewarna kuning keemasan. Azmi memakai seluar ala Aladdin pakai baju ketat di badan dan ditutupi dengan jaket bewarna ungu.Aswar memakai baju bewarna hijau dan juga skirt labuh bewarna hijau pekat serta topi panjang. Akmal memakai baju kemeja bewarna putih bersih dengan line perak di bahagian dada, kasut yang bewarna putih dan boleh dikatakan semua yang Akmal pakai semua putih berseri-seri. Dia siap memakai sayap yang lebar dan labuh di bahagian belakangnya.

Semua berjalan lancar sehingga satu babak yang di mana pembantu diraja memberikan satu buku kepada putera yang dipercayai mempunyai kuasa suci dan meminta bantuan kepada kayangan. Babak ini saya akan memegang buku “suci” tersebut (tetapi hanya buku teks yang dibalut dengan warna kertas bewarna putih) dan menyeru bantuan dari kayangan. Babak selepas itu ialah bidadara akan turun dan menghulurkan bantuan kepada putera untuk menyelamatkan puteri.

Masa babak ini Akmal akan turun dengan perlahan dari atas pentas, tetapi lain pula yang jadi. Mari saya ceritakan…

Masa Akmal turun tu saya perasan benda yang pelik. Dia punya sayap sepatutnya ada tiga benang untuk menyokong dia turun tetapi bila saya tengok balik ada SATU BENANG SAHAJA DI SETIAP SAYAP. Saya hampir menjerit, tetapi nampak dia ok, jadi saya senyap. Bukan setakat tu sahaja, masa dia nak turun dia siap boleh LIBAS di punya sayap seperti benda itu wujud. Dan sayap itu saya perasaan mereka nampak sangat “Realistik” untuk pelajar tingkatan 3 lakukan. Mata Akmal pun lain. Dia punya anak mata bewarna KUNING, bukan hitam. Masa tu saya hampir menjerit dan mengangis. Akmal pun nampak lain sebab dia senyum sepanjang dia turun. Fast forward, habis sahaja kami buat persembahan, Akmal rebah.

Semua orang terkejut lalu mengakat Akmal ke bilik rawatan sekolah. Masa Akmal rebah saya perasan dia punya sayap nampak agak original macam yang kami pernah buat. Bukan macam Akmal guna apabila buat persembahan tadi. Selepas Akmal sedar saya tanya apa berlaku. Dia kata masa dia buat dia berasa lain seperti dia ini orang lain. Mengucap saya apabila Akmal kata begitu sebab saya yang tengok dengan dekat. Malam Ahad ialah majlis penutup minggu kebudayaan.

Keesokkan harinya, Guru besar mengumumkan johan minggu kebudayaan mengikut tingkatan. Kelas kami? tentulah menang. Habis sahaja Guru besar mengumumkan pemenang keseluruhan, guru besar juga telah menyediakan hadiah untuk peserta yang amat bagus. Dan cuba teka siapa? Tentulah Akmal. Guru besar pun kata masa guru besar melihat persembahan kelas kami gur besar amat kagum deng kepintaran Akmal berlakon.

Pengajaran: Kalau hendak berlakon akan sesuatu watak tolong elakkan guna 100% sejarah watak yang kita mempersembahkan. Jangan jadi macam Akmal buat research sampai terlena dalam kelas(m (kelakar bila ingat balik). Kalau boleh guna 80% sahaja 20% lagi jadikan sebagai ilmu. Itu sahaja yang mahu disampaikan.

Wassalam.

Arish